13 lat pracowałam w branży związanej z marketingiem, reklamą i internetem. Pracowałam dla dużych, rozpoznawalnych marek produkujących kosmetyki, meble, samochody, produkty spożywcze czy też sprzedających ubezpieczenia. Zarządzałam zespołami specjalistów, prowadziłam i realizowałam projekty reklamowe i technologiczne.

Kilka lat temu wymarzyłam sobie, że staniemy się domem tymczasowym. Czy jest coś lepszego niż danie szansy psu, zmienienie jego życia, poznanie go i ogłoszenie do adopcji?

Na podstawie zdjęcia wybraliśmy psa. Pojechaliśmy w umówione miejsce, zobaczyliśmy go, zadaliśmy mniej więcej dwa niezbyt mądre pytania i wpakowaliśmy go do samochodu.

Szybko okazało się, że życie z psem to nie to co widać w serialach, ani nawet to, co pamiętam z domu rodzinnego. Mały – bo tak się wtedy nazywał – już po wyjściu z samochodu zastygł, a do mieszkania trzeba było go wnieść. Na spacery także musieliśmy go wynosić. Bał się absolutnie wszystkiego – całego świata i pojedynczych rzeczy, takich jak podłoga, liść na chodniku, wszystkie przedmioty i dźwięki w domu, samochody i ludzie.

Gdy na spacerze dorwał coś jadalnego zamieniał się w demona. Serio.

Myślę, że mniej więcej 2 lata zajęło, aby Hudini chciał być przeze mnie głaskany i żeby czerpał z tego przyjemność.

Wiem, że na samym-samym początku popełniłam kilka błędów. Na szczęście bardzo szybko poczułam, że brakuje mi wiedzy o psach i… cierpliwości.

Gdy już byłam zaczytana w książkach i obejrzałam sporo materiałów na YouTube, przyszła pandemia. Trenerzy i behawioryści zaczęli prowadzić kursy online, więc w zasadzie nie odchodziłam od komputera. Później przyszedł czas na kursy stacjonarne. Uczyłam się dla siebie i Hudiniego. Jeszcze nie miałam planów na zmianę branży.

Od ponad 4 lat aktywnie uczę się w obszarze psich zachowań, zdrowia i dyscyplin sportowych przeznaczonych dla psów. Interesuję się także psychologią, neurobiologią i komunikacją międzyludzką (m.in. sposób porozumiewania bez przemocy, opracowany przez Marshalla Rosenberga).

Po latach spędzonych w agencjach reklamowych, podjęłam decyzję, że chcę zacząć pracować w obszarze, który jest moją prawdziwą pasją, w którym mogę wykorzystać zdobytą przez lata wiedzę i doświadczenie.

Wierzę, że dzięki pomocy w porozumieniu na linii pies-opiekun, mogę nie tylko poprawić ich komfort życia, ale także stopniowo zmieniać otoczenie nas wszystkich na lepsze. I tak powstał…